Ecuador: eerste indrukken & ervaringen

Ik ben inmiddels 2 weken in Ecuador en begin aardig te wennen. De grootste cultuurshock is voorbij, al kan ik me nog vaak genoeg verbazen over hoe sommige dingen hier gaan. In deze blog vertel ik over mijn eerste ervaringen: hoe ik woon, hoe de stad is en mijn stage tot nu toe.

Na regen komt (alleen maar?) zonneschijn

Ik kwam op donderdagavond aan in Quito en had een weekend om te acclimatiseren voor ik de maandag erop met mijn stage zou beginnen. Toen we van het vliegveld naar het huis reden (ik werd lekker luxe opgehaald, inclusief bordje met mijn naam - verkeerd gespeld - erop), regende het. Daarmee werden mijn lage verwachtingen wat betreft het weer bevestigd: ik wist dat het regenseizoen zou zijn in dit gebied, en vaak bewolkt. Niet mijn favoriete weertype, maar ik wilde nou eenmaal in januari gaan stagelopen. Grappig genoeg heeft het sinds die avond niet meer geregend (alleen 's nachts) en geniet ik nu al 2 weken van heerlijk lente-zomerachtig weer. En ik moet zeggen, met zulk weer krijg je toch een meer rooskleurige eerste indruk!

Op verkenning

In het eerste weekend hier heb ik niet bijzonder veel ondernomen. Ik had net een lange reis achter de rug (een directe vlucht AMS-UIO is 12 uur) en wilde rustig aan doen om te kunnen wennen aan de hoogte. Ik verkende de buurt, La Armenia (echt een buitenwijk, niets om over naar huis te schrijven - oh wacht, nu doe ik het toch) en ging op zoek naar een lokale simkaart. Vrijdagavond hadden we al gezellig een 'huisavond' zodat ik mijn huisgenoten kon leren kennen. We aten samen (wraps, haha, lekker standaard) en daarna heb ik het Ecuadoraanse kaartspel Cuarenta geleerd (ik moet nog flink oefenen voordat ik het helemaal snap, maar hoe leuk om zo gelijk weer een stukje cultuur mee te krijgen). Zaterdag gingen we met elkaar ontbijten bij een tentje in het dorp verderop; hier hebben ze heeeel veel soorten vers fruit (dit is sowieso typisch Ecuador) en daar maken heerlijke sapjes, milkshakes en ontbijtjes mee. En ook nog eens heel goedkoop, dat kun je je in Nederland niet voorstellen... Blij dus dat ze me meegenomen hebben naar deze plek! 

Gekleurde gebouwen en aan alle kanten groene bergen die erbovenuit torenen:
Dat is Quito!

Quito centrum

Hoewel ik het eigenlijk niet van plan was, ben ik op zondag toch eropuit gegaan om het centrum van Quito te verkennen. Ik was te benieuwd om het tot het volgende weekend uit te stellen. Dus ik met de bus naar Quito's Centro Histórico, het oude koloniale stadscentrum. Eerlijk gezegd vond ik het spannend omdat ik overal had gelezen en van alle kanten had gehoord dat er in de bus en in het centrum veel sneaky zakkenrollers zijn en je heel erg goed op je spullen moet letten. En daarbij is Quito een grote stad en heb ik een mega slecht richtingsgevoel - ik hoopte dus maar dat ik er überhaupt de weg zou kunnen vinden én weer thuis kon komen. Met geld verstopt op 3 verschillende plekken en mijn telefoon nog net niet in mijn onderbroek ging ik op pad. 

Ik heb mijn bezoek redelijk kort gehouden omdat ik me (nog) niet erg op mijn gemak voelde. Al was daar eigenlijk, op de verhalen na, geen reden voor. Ja, je valt enorm op als blanke, blonde, zoekende toerist in Quito waar toerisme nog in opkomst is (het duurde echt bijna een uur voor ik andere niet-Ecuadoraans-uitziende mensen spotte). Maar ik heb geen moment het idee gehad dat er mensen waren met verkeerde bedoelingen. Sterker nog, op veel plekken was er zichtbaar politie op straat (maar is dat nou goed, of eigenlijk een heel slecht teken..?).

Plaza Grande in Centro Histórico

Hacer un poco de turismo

Allereerst zocht ik het Plaza Grande op (officieel Plaza de la Independencia), een groot centraal plein dat leuk is ingericht als een soort parkje met veel bankjes en ingesloten is door een aantal belangrijke gebouwen. Een hele fijne plek vond ik, waar je lekker kunt chillen en om je heen kunt kijken - and so I did. Vervolgens bezocht ik de Basilica del Voto Nacional, een andere belangrijke highlight van Quito. Deze kerk staat in een hoger gelegen deel van de stad (toen ik de steile straat naar de basiliek inliep kreeg ik gelijk een déjà vu van Nijmegen - maar dan erger, en warmer). Maar door die ligging heb je vanuit de torens, die je als je niet bang bent voor enge trappetjes kunt beklimmen, goed uitzicht over de stad. Ik vond zelf verder het enorme veelkleurige rozetraam erg mooi om te zien, dus vond het bezoek aan de kerk zeer de moeite waard! Nog even voor het idee: zelfs bij deze ultieme toeristische attractie kwam ik amper andere buitenlandse toeristen tegen.

Te groot voor op de foto... ;)

Reizen met de bus: avontuur op zich

Ik ging nog naar een parkje in de buurt van de kerk, maar vond hier niet veel aan dus besloot weer een bus terug naar huis te zoeken. Er zijn véél bussen in Ecuador, zowel korte- als lange afstand (bij gebrek aan een uitgebreid treinnetwerk). Het station in Quito was dan ook vol en chaotisch. Bussen hier hebben geen mooie elektronische schermen op de voorkant die lijnnummer en bestemming aangeven. Wel hangen er 50 bordjes voor het raam met verschillende bestemmingen en is er altijd een medewerker die zo hard mogelijk zoveel mogelijk van deze bestemmingen rond schreeuwt, dus dit is waar je op af gaat. 

Gelukkig vond ik mijn bus en lukte het me om dichtbij huis uit te stappen. Dit is namelijk nog zoiets; er zijn een paar officiële haltes maar de rest van de route kun je ook in- en uitstappen - alleen zijn er niet van die handige stopknopjes zoals bij ons, maar moet je (zonder te vallen) naar de uitgang zien te komen zodat de chauffeur snapt dat je eruit wil. En dan snel eruit springen want voor je het weet rijdt de bus alweer door (ja, ik heb al een keer met 1 been op de grond en 1 been nog in de al-wegrijdende-bus gestaan, dat is een behoorlijke oefening voor je evenwicht). Maar goed, ik heb het Quito-avontuur dus zonder verdwalen of bestolen worden overleefd, en kan nu de volgende keer een stuk geruster op pad! 

Het huis vanaf de weg gezien

Mi casa es su casa

Ik bedenk me dat ik eigenlijk nog niets heb verteld over waar ik woon - behalve dan over de wijk, waar dus weinig over te zeggen valt. Ik woon in een ruim, vrijstaand huis met grote tuin. Het terrein is met een muur afgescheiden van de straat (de meeste huizen hier, daarom ziet de wijk er zo ongezellig uit). Het klinkt luxe, en dat is het in zeker opzicht ook wel, maar sommige dingen zijn een beetje vergane glorie (denk aan een eeuwig defecte vaatwasser in de keuken, een groot fornuis waarvan maar de helft van de pitten werkt..). 

Uitzicht vanuit mijn kamer

Maar goed, het is helemaal prima en ik klaag zeker niet. Ik heb op dit moment 3 huisgenoten: een Ecuadoraans meisje (wiens moeder hier ook half woont), een Duits meisje en een Duitse jongen (zij zijn tevens mijn mede-stagiairs), en daarnaast is er een vrij irritante kat (echt, nog nooit een kat zoveel horen mauwen). Er zijn ook 2 hele lieve honden, maar die wonen eigenlijk in de tuin en komen nooit binnen. Maar toch leuk om elke dag door ze begroet te worden als je thuiskomt.

Business op z'n Ecuadoraans

En dan de reden waarvoor ik naar Quito ben gekomen: stage! Ik ben inmiddels al bijna 2 weken bezig met mijn stage bij SOLEQ.travel, een tour operator die reizen en tours organiseert in Ecuador en de Galapagos-eilanden. Het is echt een familiebedrijf en de SOLEQ familie is lief en verwelkomend, dus de sfeer is goed. Leuk is dat we bijvoorbeeld elke vrijdag met z'n allen in een restaurant gaan lunchen (lunch is hier sowieso de grootste maaltijd van de dag). Eerlijk gezegd vind ik het eten tot nu toe nog niet erg geweldig, maar je betaalt dan ook maar $2,50 voor 3 gangen én vers fruitsap (wat ik dan weer wel erg kan waarderen).

Het kantoorpand ligt op een heuvel. Dat betekent altijd dit uitzicht! Afhankelijk van de bewolking kun je meerdere vulkaantoppen (incl. sneeuw!) zien in de verte.

Wel merk ik hier op het kantoor de grootste cultuurverschillen: er wordt hard gewerkt (denk ik) maar heel efficiënt kan ik het niet noemen. Vooral wat betreft mijn eigen project (ik ga helpen een of twee nieuwe hiking-tours te ontwikkelen) is er veel onduidelijkheid, wordt er steeds van gedachten veranderd en moet ik 10x vragen wat ik nu precies moet doen (omdat ze het zelf ook niet zo goed lijken te weten). En daar komt nog bij dat er natuurlijk toch een taalbarrière is; in principe is Spaans de voertaal en ik doe hard mijn best, maar als iets van zichzelf al onduidelijk is is het des te moeilijker het te begrijpen in een andere taal. In het Engels red ik mij prima maar kunnen mijn collega's zich niet allemaal even goed uitdrukken, dus dat is ook niet altijd de oplossing. Er wordt hier (op kantoor) trouwens ook veel Duits gesproken, omdat ze een Duits dochterbedrijf hebben en een aantal Duitse medewerkers, dus wat talen betreft kan ik helemaal los... Anyway, omdat we nog in de beginfase zitten heb ik goede hoop dat het beter wordt als alles eenmaal meer op de rit is (en mijn Spaans weer meer opgefrist!). 

Mijn stage is fulltime van 8.00 tot 17.00, wat betekent dat ik eigenlijk alleen in de weekenden echt tijd heb om verder het land te verkennen. Het worden dus drukke weken, verwacht ik zo! Afgelopen weekend heb ik gelijk al van alles ondernomen en heb ik echt een top weekend gehad. Maar daarover vertel ik met liefde in een volgende blog, want ik zie dat deze inmiddels al behoorlijk lang is geworden (als je nog niet bent afgehaakt: thanks for staying with me!). Al gelijk zoveel te vertellen met al die nieuwe indrukken! Hopelijk vond je het leuk om te lezen en ben je er volgende keer weer bij :)